Το ΕΣΥ αιμορραγεί. Και δεν είναι μεταφορά — είναι η καθημερινή πραγματικότητα των νοσοκομείων όλης της χώρας. Οι οργανισμοί παραμένουν απαρχαιωμένοι, φτιαγμένοι για μια άλλη εποχή, ενώ οι ανάγκες έχουν πολλαπλασιαστεί. Το προσωπικό λιγοστεύει, οι βάρδιες γίνονται μαραθώνιοι αντοχής και κάθε κενή θέση σημαίνει έναν άνθρωπο λιγότερο να κρατήσει όρθιο ένα σύστημα που καταρρέει.
Μέσα σε δύο χρόνια, χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν αποχωρήσει. Δεν άντεξαν. Η φθορά, η εξουθένωση, οι μισθοί-κοροϊδία έκαναν αυτό που δεν έκανε καμία μεταρρύθμιση: τους έδιωξαν. Γιατί πόση «προσφορά» μπορείς να απαιτείς από κάποιον που ζει με 700 ευρώ και δουλεύει με ευθύνη ζωής;
Οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία παλεύουν απέναντι σε μια πολιτική που ισοπεδώνει τόσο τα δικαιώματά τους όσο και το δικαίωμα του λαού για σύγχρονο δημόσιο σύστημα Υγείας, μια πολιτική που διαλύει τα νοσοκομεία και απογειώνει την εμπορευματική λειτουργία τους.
Η κυβέρνηση βλέπει, γνωρίζει, και συνεχίζει την ίδια πολιτική απαξίωσης, το πλούσιο αντιλαϊκό νομοθετικό έργο, αλλά και την εφαρμογή νόμων που έχουν ψηφιστεί εδώ και δεκαετίες, όπως είναι τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία και η παραχώρηση τμημάτων των νοσοκομείων στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Όλα γίνονται με σχέδιο για το νέο «χάρτη υγείας» με κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Οι νέοι οργανισμοί των νοσοκομείων αντί να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες θα φέρουν συγχωνεύσεις τμημάτων και μονάδων υγείας, ενώ δε γίνεται καμία σοβαρή προσπάθεια για ενίσχυση προσωπικού, ούτε υπάρχει πρόβλεψη για αξιοπρεπείς αποδοχές. Η δημόσια υγεία αδειάζει από μέσα, μεθοδικά. Και όσο τα νοσοκομεία ματώνουν, κάποιοι ονειρεύονται «συμπράξεις», «αυτονομίες» και «επενδύσεις». Δηλαδή, τη μετατροπή του ΕΣΥ σε πεδίο επιχειρηματικής εκμετάλλευσης.
Δε θα γίνουμε θεατές στη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου, στις 10:00 π.μ. συγκέντρωση στην πύλη του Βενιζελείου.
Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία που έχουν προκηρύξει η ΠΟΕΔΗΝ και η ΟΕΝΓΕ.
Αυτή η απεργία δεν είναι συμβολική. Είναι κραυγή για αξιοπρέπεια, για νέους οργανισμούς που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες, για προσλήψεις και μονιμοποιήσεις, για αποδοχές που να τιμούν τη δουλειά μας και όχι να την εξευτελίζουν.
Και ο αγώνας συνεχίζεται:
27 Νοεμβρίου – Συλλαλητήριο για τη Δημόσια Υγεία.
Το ΕΣΥ είναι το τελευταίο καταφύγιο μιας κοινωνίας που αξίζει να ζει με αξιοπρέπεια.
Και θα το υπερασπιστούμε — μέσα και έξω από τα νοσοκομεία.
